1η ημέρα – Διαδορμή
Η πρώτη μέρα ήταν κάπως περίεργη μιας και η πτήση μας αναχωρούσε στις 04.50 ώρα Ελλάδας και έφτασε λίγο μετά τις 6 ώρα Ελβετίας στη Ζυρίχη. Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο ακόμη ζαλισμένοι και νυσταγμένοι φροντίσαμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει για τις 5 ημέρες για να ξεφορτωθούμε τις αποσκευές. Κάναμε μια μικρή βόλτα στο αεροδρόμιο το οποίο δεν μου φάνηκε ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο να δείξει πέρα από τη καθαριότητα και την τάξη που κυριαρχεί. Η πόλη της Ζυρίχης δεν απείχε πολύ από το αεροδρόμιο και έτσι βρεθήκαμε να κάνουμε βόλτα στους κυριότερους δρόμους και πλατείες της. Λίγο όμως το κρύο λίγο η ομίχλη και η κούραση από το ταξίδι μας έκανε να αποφασίσουμε να φύγουμε από τη πόλη, έχοντας στο μυαλό ότι θα επιστρέψουμε για περισσότερες βόλτες τη τελευταία μέρα του ταξιδιού. Επόμενος προορισμός ήταν το Zug Νότια της Ζυρίχης στο οποίο φτάσαμε μέσω ενός εκπληκτικού σε ομορφιά επαρχιακού δρόμου όπου η οδήγηση ήταν πραγματική απόλαυση!
Ο καιρός συνέχιζε τα δικά του, με κρύο και ομίχλη και έτσι δεν μας άφησε να κάνουμε πολλά περισσότερα πέρα από ένα καφέ (+ γλυκό) σε ένα από τα κεντρικά καφέ. Η ώρα ήταν τέτοια που ο κόσμος έκανε διάλλειμα από τις δουλειές του και πήγαινε για ένα ελαφρύ γεύμα ή καφέ που προσέφερε το κατάστημα. Η διακόσμιση ήταν κλασσική ενώ ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν ο περισσότερος μεγάλων ηλικιών με λίγε εξαιρέσεις… Εντύπωση μας έκανε το ύψος(!) μερικών γυναικών. Η βόλτα τελείωσε και πήραμε το δρόμο για Βασιλεία.
Εκεί δυσκολευτήκαμε λιγάκι μέχρι να βρούμε το κτίριο που ήθελε να δει ο Περικλής γιατί ήταν στη Γερμανία και όχι στην Ελβετία συνεπώς δεν είχαμε χάρτες στο GPS. Με τη βοήθεια κάποιων πολύ ευγενικών Ελβετών (ή Γερμανών) καταφέραμε να φτάσουμε και να περιηγηθούμε στο χώρο του Vitra Design όπου είδαμε 2 πολύ εντυπωσιακά κτίρια. Μετά από εκεί προσπαθήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στη πόλη με μάλλον ανεπιτυχή τρόπο μιας και είχε πολύ κίνηση ενώ ήταν δύσκολο να παρκάρεις κοντά στο κέντρο. Εντύπωση μου έκανε η παρατήρηση που δεχθήκαμε από έναν τροχονόμο όταν ήμασταν παρκαρισμένοι νόμιμα μέν με αλάρμ αναμένα δε! Ο άνθρωπος μιλώντας μας στα Αγγλικά μας εξήγησε ότι όπως ήμασταν σταματημένοι οι ερχόμενοι από πίσω οδηγοί έβλεπαν μόνο το αριστερό μου φλάς αναμένο και πίστευαν ότι θα βγώ από τη θέση! Οι συνειρμοί είναι προφανείς…
Φεύγοντας από τη πόλη, σταματήσαμε σε ένα ΣΕΑ (autogrill) για τις απαραίτητες προμήθειες. Μπορούσες να βρείς ότι ήθελες και εκεί σε ακριβές τιμές όμως αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η απουσία μέτρων ασφαλείας. Δεν υπήρχε πουθενά, τουλάχιστον εξώφθαλμα, η παρουσία security, καμερών ή όποιου άλλου μέτρου…
Η κίνηση ήταν αρκετή, ειδικά έξω από τη Βέρνη, όπου ουσιαστικά για αρκετά χιλιόμετρα κινούμασταν σημειωτόν. Φτάσαμε στη Λωζάνη και ειδικότερα στο EPFL όπου μας περίμενε ο Γιάννης αργά το απόγευμα αρκετά καταπονημένοι αλλά χαρούμενοι από τη πρώτη μέρα αυτού του ταξιδιού.
Adreas.K 